Op het moment dat ik deze column typ zijn we net weer terug van de notaris.
Daar hebben we laten vastleggen hoe er gehandeld moet worden als één van ons beiden niet meer wilsbekwaam is.
Daar gaan natuurlijk wat gesprekken aan vooraf voordat je een handtekening zet.
Vorig jaar hebben wij dit in gang gezet en met de kerstdagen dit onderwerp in ons gezin ter sprake gebracht.
De reacties waren bijzonder om het zo maar even te noemen.
Ik vertelde dat wanneer wij niet meer wilsbekwaam waren de verantwoordelijk bij onze kinderen kwam te liggen.
Het antwoord: zullen we dat morgen dan maar laten ingaan papa.
Je kijkt elkaar aan zet een brede grijns op en je geeft aan dat voordat ze over ons lot mogen beslissen wij ook hebben laten vastleggen dat ook een arts zijn of haar mening daar over moet geven. Het antwoord daarop: ach pap tegen die tijd ben je dat ook wel vergeten. De kinderen hebben machtig veel plezier in hun eigen antwoorden.
En wij als ouders? Gelukkig kunnen we er smakelijk om mee lachen. Wat wel duidelijk is en goed is doorgesproken dat wij bij de notaris laten vastleggen hoe er gehandeld moet worden als wij het niet meer weten, is dat onze kinderen helder hebben wat ze hebben te doen. En wij weten dat ze dat ook met liefde zullen gaan doen. En zo hebben wij onze laatste wensen rondom het levenseinde en de dood laten vastleggen. Nu kan je zeggen voor een uitvaartondernemer aan de late kant. Ik moet u daarin gedeeltelijk gelijk geven. Want wij hadden al wat geregeld, echter soms worden bepaalde zaken door de tijd ingehaald en is het verstandig om ook weer te kijken waar aanpassingen nodig zijn.
Dat hebben wij dus ook maar gedaan.
Het is gewoon verstandig om in 2023 te weten dat er rondom het levenseinde en de dood heel veel mogelijk is. Door onze geweldige medische wetenschap kan er heel veel, maar willen we op dat moment nog wel zoveel?
2023 is nog maar net begonnen en als ik het raam uit kijk komt de regen met bakken naar beneden. Je zou kunnen denken dat en met dit onderwerp en met de regen en de donkere dagen je er maar verdrietig en terneergeslagen van zou worden. Je kan er voor kiezen om de krant weg te leggen of door te scrollen naar iets leukers. Gelukkig waren wij in een situatie om het met humor te bespreken. Dat zal zeker niet bij iedereen zo zijn.
Op 28 december hebben wij een hele warme lichtjesregenavond mogen organiseren. Er brandde een hart van verlangen, met midden in dat hart een open ruimte dat ieder zelf mag invullen. Ik wens u en jou toe dat je die ruimte mag invullen om na te denken rondom het levenseinde. En weet voor een kosteloos advies bent u altijd welkom op mijn inloopspreekuur elke laatste woensdag van de maand. Nu dus op woensdag 25 januari in de Stefanuskerk in Beilen tussen 13.30 en 14.30 uur.
En komt de regen voor u nog steeds met bakken uit de lucht, ik vertrouw erop na regen komt altijd weer zonneschijn. Vast en zeker.