Het is koud en guur, de zuidwester blaast en loeit er behoorlijk over.
Het is stil op straat en de nacht begint op gang te komen.
Steeds meer verlichting gaat uit en mensen horen soms de pannen klapperen op het dak. De wind blaast ook stevig door de grote eikenbomen.
De bomen kraken en buigen soms gevaarlijk ver om.
Het is dan ook dat een grote tak het niet meer houdt en schurend en krakend naar beneden valt.
Maar gelukkig komt de zon weer op en maakt de morgen wakker.
De dikke tak ligt bijna half op het zandpad, als later in de week de boswachter langskomt kijkt hij even omhoog en ziet de wond aan de dikke eik.
De grote tak werpt hij wat verder het bos in om daar op te laten lossen in de natuur.
De eik zal een tijd van herstel nodig hebben maar zal het wel overleven.
Het is meer dan een paar jaar later en het is een warme zomerdag als er een opa met zijn kleinzoon vlakbij die ooit verwonde eik zijn fiets neerzet om met zijn kleinzoon wat te gaan drinken.
Kleine Piet, laten we zo de kleinzoon even noemen, begint al drinkend aan zijn ranja aan een grote tak te trekken en te sjorren. “Kijk eens opa wat ik al kan wat ben ik sterk hé”. Glimlachend kijkt opa toe en zegt “van een dode tak kan je een mooi fluitje maken, zal ik je dat eens leren?” Nieuwsgierig gaat kleine Piet op zijn knietjes bij opa zitten krijgt en een King pepermuntje. Opa haalt zijn Herder zakmes uit zijn stripcorenbroek en snijdt een recht stuk tak af. Haalt aan het begin van de tak de schors eraf, maakt een inkeping in het hout en duwt voorzichtig de schors weer om het hout heen. Opa doet het takje aan zijn lippen en zowaar… er klinkt muziek.
De oogjes van kleine Piet schitteren van de pret. “Meer opa meer” roept hij enthousiast, maar opa geeft hem het fluitje en zegt “blaas er maar op dat kan jij ook wel”. Klein Piet bolt zijn wangetjes en dan komt er een bijzonder mooi geluid uit het fluitje. Het mannetje danst in de ronde, drinkt nog wat ranja en gaat van vermoeidheid tegen een boom zitten. Niet wetend dat van diezelfde boom jaren geleden deze tak er vanaf was gescheurd. De boom hoort de muzikale klanken. De wond die veroorzaakt was door die afgescheurde tak was ineens veel minder pijnlijk. Muziek doet wat in de stilte van de natuur.
Met andere woorden: al zijn er wonden in de ziel van een mens of al lijkt het alsof wij mensen achteloos afschrijven er kan zomaar een moment zijn zonder dat wij het weten, dat wij na een ruwe storm die gewoed heeft, wij troostend aanwezig kunnen zijn en al vinden wij dat mensen er soms niet toe doen, weet dan, er zijn altijd mogelijkheden om in welke fase van je leven je ook bevindt uit het niets iets moois te laten ontstaan.
Wilt u nu weten hoe u van een tak een fluitje kunt maken of hoe u er voor een ander kunt zijn of heeft u vragen over begraven in de natuur?
Wees welkom op het inloopspreekuur elke laatste woensdag van de maand in de Stefanuskerk in Beilen tussen 14.00 en 16.00 uur.