Het is niet de eerste keer in mijn leven dat ik van woning ben veranderd. Onlangs ben ik voor de vierde keer in mijn leven verhuisd.
Deze laatste keer was wel dat het voor mij de grootste impact heeft gehad. Al bijna anderhalf jaar wist ik dat het er aan zat te komen, maar toch als het moment daar is realiseer je pas hoe het is om het oude achter je te laten en iets nieuws te beginnen.
In de oude woning kon je alles bijna op de tast doen. In het donker kon ik blindelings de lichtknopjes vinden. Ik wist bijna alles in de kasten te liggen en zelfs het bestek in de keukenla wist ik te vinden.
Al was het soms met de opmerking van mijn geliefde waarom ik het nu weer op een andere plek had neergelegd. Het meeste was mij zeer vertrouwd. En dan in een nieuwe woning, een nieuwe start.
Niks mis mee, maar je weet dan bijna niets meer te vinden. Het lichtknopje moet je op de tast vinden. Je stropdas hangt zo ineens niet meer op die bekende plek. Alles is anders.
Je weet het, je probeert je erop voor te bereiden maar de werkelijkheid is dan toch zomaar anders.
Ik hoor bij een overlijden nog wel eens de partner die achterblijft zeggen, dat al was iemand meer dan een jaar ziek, dan nog kwam de dood zo snel. Ik moest daar de afgelopen tijd vaak aan denken. Want ook onze verhuizing wist ik al heel lang en toch ging de tijd zo snel. Zomaar ineens woon je op een andere plek en zijn dingen niet meer vanzelfsprekend. Ik kan me voorstellen, en dan weet ik dat ik dat met bescheidenheid moet uitspreken, dat wanneer je partner na een periode van ziek zijn komt te overlijden iemand het gevoel heeft dat het zo snel is gegaan. Je bent steeds bezig met de verzorging van je zieke partner en daarbij eerst nog de situatie dat je wordt geleefd tussen hoop en vrees van beter worden. Je bent niet bezig met de leegte in te vullen die ontstaat na het overlijden.
Het is een gebeuren, denk ook weer in bescheidenheid, die overeenkomsten heeft met een verhuizing. Ik wil zeker niet de dood en gemis over één kam scheren met het verhuizen. Wat denk ik van belang is en dat geldt voor elke periode in ons leven hoe bereiden wij ons voor op een andere periode in ons leven.
Met name wanneer je leven altijd heeft bestaan uit het leven met een partner. Wetend dat het ooit eens anders zal worden. Spreek in elk geval met elkaar over hoe jij je leven wil invullen als het plotseling zomaar anders kan gaan.
Wilt u er over doorpraten of roept het vragen bij u op?
Welkom op mijn inloopspreekuur, a.s woensdag in de Stefanuskerk in Beilen.
Piet Hunse