In mijn vorige column schreef ik hoe een storm een boom, een bos, kan beschadigen.
We denken en we zeggen wel vaak ‘sterk als een boom’, maar zelfs bij een storm kunnen grote bomen forse schade oplopen.
Het lijkt wel een mensenleven. Wat kan er soms een storm door ons leven gaan met blijvende pijnen van verdriet en gemis.
Ik wil u nog één keer meenemen naar dat bos waar drie bomen forse schade hebben opgelopen door een forse storm.
Bij alle drie zijn grote takken afgerukt. De schade, de wonden aan de stam zijn duidelijk te zien. U kent dat beeld vast wel, zo’n plek aan de stam waar ooit een grote tak heeft gezeten.
Maar wanneer we na enkele jaren op zoek gaan naar die drie bomen dan vinden we ze haast niet weer.
Maar bij goed zoeken vind ik de eerste boom. Ze staat er een beetje treurig bij.
De wond van de afgerukte tak is nog duidelijk te zien. De boom is stil blijven staan, heeft zich niet verder ontwikkeld. Na wat verder speurwerk vind ik de tweede boom. Deze boom is helemaal afgestorven. De stam ligt op de grond en paddenstoelen groeien op de stam, de bladeren zijn er niet meer. Aan de stam is nog net te zien waar de afgerukte tak heeft gezeten. De storm is de boom fataal geworden. Dan ga ik op zoek naar de derde boom. Die is bijna niet weer te vinden. Maar na wat ronddwalen vind ik derde boom. Prachtig in blad, doorontwikkeld. De zon en de regen hadden haar zoveel kracht gegeven dat ze niet aan haar wond heeft geleden. Jazeker ik kon de plek nog wel zien waar de tak was afgerukt. De storm had haar wel geteisterd. De wond, de schade was nog zichtbaar, maar ze had de kracht om toch door te groeien. De bladeren gaven zelfs een aangename schaduw.
November is een maand waarbij we stilstaan bij al die mensen waar wij van hebben gehouden en ons ontvallen zijn. De storm die over ons leven heeft geraasd heeft wonden geslagen. En dan wordt er gevraagd om verder te leven.
Immers, je moet verder na een verlies. Wat ik u toewens is de kracht van de derde boom, die ondanks de afgerukte tak kracht ontwikkelde om door te groeien. Door zon en regen is het haar gelukt, de wond nog zichtbaar maar ook weer een trotse boom met heel veel moois om naar te kijken. Misschien hebt u nu dit jaar gelukkig geen verlies te verduren gehad. Hoe zou het dan zijn als jij voor de ander die wel schade heeft om voor hem of haar zon en regen te zijn. Door gewoon een praatje, een glimlach, een bezoekje, koffie thee te drinken meegaan voor een keer vervoer. We kunnen op zoveel manieren zon en regen zijn voor iemand die door een storm verlies heeft geleden. Als we die zon en regen zijn dan kan die “boom”, die ander, zich weer verder ontwikkelen. De schade van verlies blijft, maar doorleven wordt er gemakkelijker van.
Doorpraten of vragen over verlies?
Welkom op woensdag 30 november tussen 13.30 en 15.30 uur in de Stefanuskerk in Beilen.